(Obraz Kredyt: XX wieku studia)
Jon Bon Jovi, nigdy nie podsumowuje rzeczy, wykonał wyczyn oszałamiającego nadmiernego osiągnięcia za pomocą swojego debiutanckiego solowego albumu z 1990 roku. Kiedy gwiazda Young Guns II Emilio Estevez poprosiła o pozwolenie na użycie hitu Bon Jovi z 1986 roku „Wanted: Dead or Alive” na ścieżce dźwiękowej, JBJ skomponował cały zestaw oryginalnych piosenek, w tym Billboard nr 1 „Blaze of Glory”.
Jeszcze bardziej niezwykłe jest to, że chociaż film jest taki taki, album jest kamiennym klasykiem, otrzymującym nominacje do nagrody Grammy i Akademii. Biorąc pod uwagę, że to wszystko komercyjnie country rock, szerokość muzyki jest imponująca, płynnie przesuwa się z AOR („Billy Get Your Guns”, „Justice in the Barrel”, „Never Say Die”) do treningu Honkytonk („Naprawdę mnie dostałeś” ) i Ewangelia („Bang a Drum”), każda doskonale służy narracji. Wszystkie te specjalne występy gości Elton John, Jeff Beck i Little Richard oraz cytaty Johna Donne’a i Biblii.
JBJ wcześniej wyobrażał sobie siebie kowboja, ale historia Billy’ego Kid (Estevez), którego celebrytka również przypieczętuje jego zagładę, wyraźnie uderzyła w akord. „Cała ta sława nie przynosi ci swobody, choć nosi cienkie przebranie”, śpiewa w poruszającym się bliżej „Dyin”, która nie jest taka. Sprzedając około 40 -metrową albumy, musiał poczuć, że przebranie sama się cieńszy.
Jednak to nie jest projekt próżności. Podobnie jak najlepsze piosenki Bon Jovi, „Miracle” i „Santa Fe” świętują odwagę w obliczu nie do pokonania szans, choć uznano za piękną balladę „Blood Money” – błogosławieństwo od Billy’ego do jego zdrady/zabójcy Pat Garretta (William Petersen) – Nie ma wyjścia.
Z opaloną gitarą slajdów, bębnami wojskowymi i szeptanym środkowym ósemką, bombastyczna „Blaze of Glory” nawet pochyla się w kierunku głębokiego. Tutaj JBJ śledzi przeplatanie niesławki i nieśmiertelności z powrotem do Kaina i Abla, świętując żywych, umierających i wszystko pomiędzy. Rezultat jest bezobsługową ścieżką dźwiękową do idealnego filmu, bez względu na to, że ta ostatnia istnieje tylko w głowie Jona Bon Jovi… czy to tylko ja?
- Czy to tylko ja, czy super-przywolenni powinni wrócić do podstaw?
- Czy to tylko ja, czy może lepiej bez Daniela Craiga?
- Czy to tylko ja, czy nigdy nie było złego filmu Spider-Mana?
Matt Glasby
- (otwiera się w nowej karcie)
Niezależny pisarz
Matt Glasby jest niezależnym filmem i dziennikarzem telewizyjnym. Można znaleźć jego pracę nad Total Film – w druku i online – a także w publikacjach takich jak Radio Times, Channel 4, DVD Review, Flicks, GQ, Hotdog, Little White Lies i SFX. Jest także autorem kilku powieści, w tym The Book of Horror: The Anatomy of Fear in Film and Britpop Cinema: od Trainspotting do Anglii.