Szczerze mówiąc, Genshin Impact nie ma żadnego interesu w tym, by zmuszać mnie do zapamiętywania, wyszukiwania, a następnie ponownego czytania opowiadań, które przez dekadę zajęć z literatury osadziły się w moim mózgu jak filozoficzni agenci usypiający. Ale oto jestem, zawieszony na „The Ones Who Walk Away from Omelas” Ursuli K. Le Guin po przejściu nowego, ostatniego aktu zadania Fontaine Archon w tej grze RPG z otwartym światem.
Obie historie są wstrząsającymi dziełami wymuszonego poświęcenia, ale głównym powodem, dla którego podejście Genshin Impact całkowicie pochłonęło moje myśli, jest to, że jest to najlepsza i najnowsza z wielu fascynujących lekcji teologii RPG, z których mam coraz większą nadzieję, że inne gry wezmą stronę. (Nawiasem mówiąc, mam zamiar zepsuć gówno z zadań Genshin’s Fontaine Archon, więc proszę założyć wiadro na głowę, jeśli nie chcesz tego zobaczyć).
Bogowie w fikcji
(Zdjęcie: Sony Santa Monica)
Od dłuższego czasu myślę o bogach w grach. Myślałem o Shin Megami Tensei 5, gdzie tron boga jest pusty i błaga o przejęcie go w pokazie mocy. Myślałem o God of War: Ragnarok, gdzie największą różnicą między bogami a śmiertelnikami jest to, ile mają czasu na popełnianie błędów i żałowanie ich. O Baldur’s Gate 3, gdzie bogowie to często samolubne, manipulujące dupki, przy których Małpia Łapa wygląda jak EULA Windowsa. O Destiny 2, gdzie błędne wskazówki jednego boga mogą siać spustoszenie w galaktyce na całe eony. O Elden Ring, gdzie bogowie są tak łatwo zabijani przez szalonych chłopaków ze słoikami na głowach i krabimi nogami w kieszeniach. A przede wszystkim o Genshin Impact, grze, w której bogowie to ludzie, których można spotkać na ulicy.
Mitologia Genshin Impact fascynuje mnie, i to w przeciwieństwie do większości gier, nie tylko pod względem fabuły, ale także codziennych interakcji. Bogów można dotknąć i zobaczyć ich miejsce w świecie. Można udowodnić, że są prawdziwi i każdy widzi tego samego boga. To gra, w której bogowie mogą być dosłownie tworzeni lub usuwani przez śmiertelników w zależności od kaprysu. Bogowie mogą być beztroscy, mądrzy, bezwzględni, naiwni i zdesperowani. Bogowie Genshina nie są potężni dlatego, że są bogami. Jeśli w ogóle są potężni, to z powodu tego, kim są pomimo swojej boskości, która może być bardziej ciężarem niż czymkolwiek innym. Z natury nie zasługują na cześć śmiertelników; w rzeczywistości wyraźnie potrzebują pomocy swoich ludzi.
(Źródło zdjęcia: Hoyoverse)
Nigdy nie było to wyraźniejsze niż w Fontaine, niejasno francuskiej steampunkowej utopii w centrum najnowszych aktualizacji Genshina. Bóg Fontaine, Archon Hydro, tworzy i zadaje nikczemne kłamstwa, aby oszukać wyższych bogów i obalić paskudny cykl boskości, który został jej narzucony. Ale zanim to nastąpi, my – i przez nas mam na myśli gobliny walące w przednią szybę mojego mózgu – musimy porozmawiać o Omelas.
Oszczędzę Państwu lekcji literatury. Ważne jest, aby wiedzieć, że Omelas to cudowne miasto oferujące luksusy wykraczające poza marzenia chciwości – dla wszystkich oprócz jednej osoby, dziecka. To dziecko musi być nieszczęśliwe, odizolowane i pozbawione przez cały czas, ponieważ jego nieszczęście jest metaforyczną baterią dla Omelas. Gdyby zostało uratowane, wyrwane z samotności i tęsknoty, która jest całą jego egzystencją, całe miasto by się rozpadło. Każdy mieszkaniec Omelas zdaje sobie z tego sprawę i większość decyduje się to zignorować i żyć w luksusie – ale niektórzy, jak zapewne się Państwo domyślają, opuszczają miasto.
Hydro Archon Furina jest dla Fontaine tym, czym ten bezimienny dzieciak jest dla Omelas, niemal szokująco jeden do jednego. Jeśli już, może być w gorszej sytuacji, ponieważ jej cierpienie jest niekończące się, nieokreślone, nierozpoznane i niedocenione. (Choć bardzo wątpię, by dziecko z Omelas było szczęśliwe słysząc, że jest doceniane). Ale zanim to nastąpi, musimy porozmawiać o Focalorach i Furinie, dwóch twarzach boga Fontaine’a.
Hydro Archonci
(Źródło zdjęcia: Hoyoverse)
Furina to istota, którą można spotkać podczas wizyty w Fontaine. Jest ona bogiem miasta i tematem rozmów. Jest rozwydrzona, wyniosła, zaskakująco świecka i większa niż życie. I jak właśnie dowiedzieliśmy się w ostatnim akcie regionalnego questa, jest również żałosną oszustką. Furina, jak niedawno zaczęły podejrzewać inne postacie, nie jest bogiem. Nie do końca. Jest ludzkim wcieleniem Focalorsa, prawdziwego bóstwa działającego za kulisami. Focalors oddzielił jej człowieczeństwo od boskości, pozostawiając Furinie to pierwsze – i nic więcej poza nieregularnymi wspomnieniami i wiekami smutku.
Ponownie, oszczędzę Państwu lekcji literatury, lub – bądźmy szczerzy – przynajmniej najlepiej jak potrafię. Krótka wersja, abyśmy wszyscy byli na tej samej stronie, jest taka, że Focalors tak naprawdę nie chciała być bogiem w pierwszej kolejności, nie mówiąc już o koronowaniu nowego boga, który podążyłby za nią. Chciała zakończyć tron Hydro Archona, ale bez potępiania obywateli Fontaine, duchów-zmienionych-ludzi stworzonych przez poprzedniego Archona, który wkurzył najwyższych bogów swoją rzekomą herezją.
Aby tego dokonać i oszukać tych najwyższych bogów – Niebiańskie Zasady Teyvat (proszę się o to nie martwić) – Focalors kazał Furinie działać jako jej zastępca w ludzkim świecie, podczas gdy ona zbierała siłę potrzebną do zakończenia własnej egzystencji. To zwróciłoby moc Hydro Archona Smoczemu Suwerenowi (proszę się o to nie martwić), od którego została pożyczona. Trwało to przez 501 lat. To niewyobrażalna ilość czasu na życie, ale Genshin oddaje jego wagę poprzez skrupulatne pokazywanie nam jego żrących skutków, a nie bezczynne mówienie nam, że było naprawdę ciężko, co jest pułapką, w którą wpada tak wiele historii.
(Źródło zdjęcia: Hoyoverse)
Furina nie urodziła się ani nie wychowała jak normalny człowiek, ale w zasadzie nim jest, z wyjątkiem tego, że się nie starzeje. Nie posiada mądrości, wytrzymałości ani mocy boga. Co najważniejsze, nie ma umysłu boga, a koncepcja jej historii polega na tym, że ludzki umysł nie jest przystosowany do stuleci izolacji. Furina, jak się okazuje, nie jest zbudowana inaczej. Kiedy ją poznajemy, jej duch jest tak dalece złamany, że nie wie, kim jest. Grała tak długo, że jej prawdziwe ja zostało dawno zapomniane przez wszystkich, łącznie z nią samą.
Furina wie tylko, że musi żyć jako Hydro Archon, aby zachować równowagę. Jej mgliste drugie ja zapewnia ją, że jej służba kiedyś się skończy, ale nie wie kiedy. Jedyne, co może zrobić, to wytrwać do jutra, zachowując pozory dowódczej brawury, jednocześnie badając pochodzenie Archonta, którym ma być, i towarzyszącą mu zagładę przepowiedzianą mieszkańcom Fontaine. Nie może się nikomu zwierzyć. Jeśli jej maska opadnie, wszystko może się zawalić – plan Focalorów legnie w gruzach, jej własna sytuacja zostanie zaprzepaszczona, a ludność Fontaine zniknie z powierzchni ziemi. Więc kłamie, kłamie i kłamie, a presja doprowadza ją do szaleństwa. Jest gorący moment, w którym obawia się, że zawiodła wszystkich i zmarnowała wszystko, co przeżyła, a jej skrajna pustka tnie do kości.
Co to znaczy być bogiem
(Źródło zdjęcia: Hoyoverse)
Jest retrospekcja, w której widzimy Furinę po raz pierwszy rządzącą jako Hydro Archon, i stała się ona jedną z moich ulubionych scen w każdej grze. Jej przemowa inauguracyjna jest łagodna i szczera, jest wołaniem o wsparcie mieszkańców Fontaine. To właśnie Furina. To dziewczyna, o której wszyscy zapomnieli. Ale ludzie nie tego chcą i nie tego oczekują od swojego nowego boga. Chcą niezachwianych absolutów, którym mogą zaufać i których mogą bezwzględnie przestrzegać. Przerażona tym, że już na pierwszym podwórku spudłowała, Furina stara się ukryć swoje delikatne śmiertelne serce, grając zuchwałość i uroczą arogancję, z której jest znana w teraźniejszości. Furina zaczyna tak, jak zamierza: żyjąc każdą chwilą na linie nieuczciwości zawieszonej nad niewyobrażalnymi zagrożeniami, o które nie prosiła ani na które nie zasłużyła. Przez 501 lat.
Podobnie jak obywatele Omelas, Focalorzy skazali na to Furinę, ponieważ uznano to za konieczne. W przeciwieństwie do obywateli Omelas, mieszkańcy Fontaine nie wiedzą, że Furina jest nieszczęśliwa. Myślą, że jest szczęśliwa! Akceptują ją jako prawdziwego boga od 500 lat. Jest ich bogiem właśnie dlatego, że w to wierzą. W świecie, w którym można dosięgnąć i dotknąć bogów, Furina musi radzić sobie sama. Fontainianie zakładają, że jest szczęśliwa i idealna. Jest uwielbianą celebrytką! Dlaczego nie miałaby być szczęśliwa? A to sprawia, że występ jest nieskończenie trudniejszy do utrzymania.
(Źródło zdjęcia: Hoyoverse)
Co Furina dostaje za to wszystko? Na szczęście jej zegarek w końcu się kończy. To słodko-gorzki finał dla niej, ale szczęśliwe zakończenie dla Fontaine – o wiele lepsze niż wszystko, na co Omelas mógłby mieć nadzieję, to na pewno. Jej osobista misja przynosi lepsze, bardziej przejmujące – boleśnie przejmujące – poczucie zamknięcia, ale to reakcja Furiny na jej długo oczekiwaną ulgę utkwiła mi w pamięci. 501 lat wykładniczej nędzy i co robi, gdy wszystko się kończy? Zaszywa się w domu, by płakać i jeść makaron z serem. To jest szczyt fikcji, ludzie. Dokładnie to bym zrobił.
To właśnie czeka boga w tej grze i za moje pieniądze jest to cholernie dobra historia o zbyt często nudnej boskości. Genshin zna sekretny składnik: jak sprawić, by bogowie byli interesujący? Proszę uczynić ich ludźmi. Furina nie jest jedynym tego przykładem. Jeśli napiszę kolejne 1400 słów o innych Archonach, moi redaktorzy mnie udławią, więc powiem tylko, że historia Furiny jest szyja w szyję z Archonem Dendro Nahidą, prawdziwym, ale niesamowicie młodym bogiem pomijanym przez ludzi, których chce uratować.
Nahida wyznaczyła nowy standard opowiadania historii w Genshin Impact i to była absolutna przyjemność widzieć, jak łuk Furiny dorównuje, a czasami nawet go przewyższa. Jeśli chodzi o gry, jestem osobą nastawioną przede wszystkim na rozgrywkę. Do diabła, jestem osobą, dla której rozgrywka jest najważniejsza. Nigdy nie trzymałem się fabuły gry w taki sposób, ale zdecydowanie nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, dokąd zmierza Genshin, i to prawie całkowicie dlatego, że robi bogów lepiej niż zdecydowana większość gier RPG.