(Źródło zdjęcia: DC)
DCeased: Hope on World’s End # 4
Wpisany przez Tom Taylor
Sztuka Marco Failla i Rex Lokus
Napis Saida Temofonte
Opublikowane przez DC
„Rama Ocena: 5 na 10
Równanie Anty-życia wciąż przemierza wszechświat DC, ale DCeased: Hope on World’s End # 4 pokazuje, że na tę nieumarłą serię mogą wkradać się jakieś rygor śmierci. Podczas gdy poprzednie części serii koncentrowały się na ulubionych fanach, takich jak Jimmy Olsen, Black Adam i Wally West, pisarz Tom Taylor i artysta Marco Failla dzielą swoje zainteresowania między nowych członków drużyny Suicide Squad Aerie i Wink, a także niektóre treści pełnoekranowe z udziałem Superman i Damian Wayne. Kiedy ta drużyna jest włączona, są zdecydowanie włączeni, ale tutaj narracja jest zdecydowanie trafiona lub nieudana.
W tej szczególnej części uwaga Taylora dotyczy emocji i relacji między jego bohaterami. To pokazuje, dlaczego jest rodzajem pisarza, który dobrze pracuje w Wielkiej Dwójce, będąc w stanie wydobywać ciągłość i historię, aby trafić czytelników prosto w serce – momenty takie jak podniesiony do góry nogami Superman, dając Alfredowi przerwę, przynosząc mu herbatę lub zwykle kłujący Damian Wayne pyta Clarka, czy wszystko w porządku, ponieważ Damian nie jest jedyną osobą, która straciła ojca na równanie przeciw życiu. Chociaż wiemy już, gdzie kończy się ta scena – z Damianem zakładającym pelerynę i osłonę jako nowego nastoletniego Batmana – nie możesz powstrzymać się od wyczucia tych postaci, zwłaszcza że fani DCzain już wiedzą, co będzie dalej.
Zdjęcie 1 z 4
(Źródło zdjęcia: DC) Zdjęcie 2 z 4
(Źródło zdjęcia: DC) Zdjęcie 3 z 4
(Źródło zdjęcia: DC) Zdjęcie 4 z 4
(Źródło zdjęcia: DC)
Problem polega na tym, że Taylor wie, że poleganie tylko na Damianie i Clarku bieżnikuje dobrze znaną z oryginalnej serii DCeased … ale inna historia, którą przedstawia, nie do końca wykorzystuje jego mocne strony. Można się spierać, że wprowadzenie jego nowych postaci z Drużyny Samobójców, Aerie i Wink, może być pobłażliwe dla siebie, ale powiedziałbym, że nie o to chodzi – poza fałszywą wygodą teleportacji Wink niebezpieczeństwo, twierdzę, że te postacie są tak nowe, że ich relacje i działania nie mają takiej samej wagi jak widzenie bohaterów z dziesięcioleciami zwycięstw pod paskami nagle znajdują się w obliczu zagrożenia, którego nie mogą zatrzymać.
Powiedziałbym również, że spośród artystów, którzy do tej pory pracowali nad książką, Failla wykonuje solidną pracę, ale nie ma zbyt wiele okazji, by zająć się swoimi sprawami. W przeciwieństwie do Dustina Nguyena, który był w stanie zmieniać biegi między czystą pracą superbohatera a niemal abstrakcyjnym horrorem Anti-Life Infected, scenariusz Taylora jest prawie przede wszystkim superbohaterami z ograniczoną ilością akcji – jest bardzo tradycyjny dla gatunku, ale dla historii jest to najbardziej ekscytujące, kiedy odchodzi od standardowej konwencji o superbohaterach. I szczerze mówiąc, kiedy kilka razy widzimy, jak Failla walczy z Zarażonymi, wydaje się to prawie taktycznym wyborem – styl kreskówkowy Failli nie nadaje się dobrze do horroru wygłodniałego Czarnego Adama, podczas gdy horda Zarażonych wydaje się zbyt pobieżna zaszczepić strach.
Jako osoba, która ogólnie cieszy się z poprzednich części gry DCeased: Hope at World’s End, jest oczywista, że nawet seria tak nieustępliwa jak Anti-Life Infected nie może utrzymać swojej zwycięskiej passy na zawsze. Chociaż pod tym niezupełnie zombie wciąż bije serce, dzięki niedopasowanym fabułom i zaskakująco oswojonej grafice, czwarta część to mieszana torba.